Porro quinque sunt Ictus artificiosi, multisque ignoti, quos si quis in nihilum potest redigere more Athletico absque sui detrimento, is certe non exiguam laudem merebitur apud pugiles probatissimos atque merito opulentiora praemia ob hoc auferat, quam alii.
Primus est, qui ab ira appellationem sortitus est,
Secundus, dicitur ictus curvus,
Tertius, transversarius,
Quartus qui a strabonibus nomen accepit apud gladiatores.
Quintus ictus, quo vertex hostis recta adpetitur, ex his praecipue et principaliter Athleta constat, eorum descriptiones in sequentibus habebis.
Rursus sunt habitus duodecim, quos Athleta norit, necesse est.
Primus quattuor custodiis constat.
Secundus, rationes quattuor, quibus hostis impetus repellitur,
Tertius, quo hostis instando urgetur,
IIII ensis traiectio
V remotio
VI transmutatio
VII ensis retractio
VIII transcursus
IX abscisio
X ratio qua hostis manus comprimuntur,
XI inclinationes,
XII intorsiones[1].
Qua autem isthaec[2] exerceri debeant ratione, rite et consequenter iam describeretur.
Ictus Eius Habitus qui ex ira appellationem assumpsit.
Is ictus quo mucrone omnes Ictus superos avertit, quantumvis sit facilimus, et maxime agrestis: cum hoc modo exerceas. Si adversarius superne caput tuum ex latere suo dextro adpetat, tu vicissim idem facito, remota omni defensione, gladium ipsius contingens firmiter, atque subito mucronem ensis tui in faciem eius vel pectus
