Page:De Nassavsche Wapen-Handelinge (Adam van Breen) 1618.pdf/16

Soo vreeselick en is den Arendt noyt ghevlogen,
Soo seer en heeft hy niet verbijstert’smenschen oghen,
 Als hy den Blicksem bracht aen Jupiter sijn heer.
 Sach hy dit nieuwe spel, den Blicksem leyd’ hy neer.
Ghelooft Nacomeling, en meynt niet dat wy lieghen,
Als ghy hoort van een Mars die vechten kan en vlieghen.
 De Targe maeckt een wieck. Gradivus is bekent,
 Om dat hy springt int veldt, en sick ras omme went.
Dus vlieghend is noyt Mars in eenich landt vernomen,
Dan in ons’s Graven-Haegh. Hier wijckt het oude Romen,
 En ’tmachtich Griecken-landt. Haer krijch, en haer vernuft
 Door d’onse wordt vercleynt, vernieticht en verbluft.
Maer Momus schut het hooft, om dat ick spreeck van wiecken,
En geeft den vuylen stanck sijns lasters ons te riecken:
 Als offick niet en wist, wat Icarus aennam,
 En hoe de vreemde lust van’t vlieghen hem bequam!
Hier ist een ander saeck, de Son niet seer kan krencken.
Men vlieght hier soomen wil, men kan hier niet verdrencken,
 Voor Zee en is gheen vrees, men vlieght op’t vaste landt,
 Versekert van sijn lijff, versekert van siin handt.
Dits MAURITS u bedriiff, hier wercken u ghedachten.
Dus oeffent ghy u volck: dus wassen hare krachten,
 Den Vyandt wel ghetroost. Dus, ô Nassauschen Heldt,
 Tot het Gemeyne Best den gantschen MAURITS steldt.
Al isser nu Bestandt, vlux rijst het Oorloch weder.
Is Caracalla doot, haest comt een ander wreder.
 Gheluckig is een Landt, en bliift meest ongekrenckt,
 Dat inde tiit van Vrêe op Krijch en Waep’nen denckt.

S. ANNO 1618 S.